Góry jesienią są idealnym wyborem dla osób, które nie przepadają za tłumami, ponieważ zdecydowana większość ludzi preferuje wędrówki w sezonie letnim. Dodatkowo jesień oferuje piękne widoki, o które trudno latem — mgłę tuż nad horyzontem i niesamowitą paletę barw drzew zmieniających kolor. Jesienią także można odkryć, skąd swoją nazwę wziął masyw Czerwone Wierchy.
Czerwone Wierchy są masywem górskim leżącym w Tatrach Zachodnich. Porasta je zróżnicowana roślinność. Zobaczyć można tojady, pełniki, skalnice oraz goryczkę przeźroczystą. Jednak największy wpływ na wygląd tych gór ma roślina o nazwie sit skucina. To jej zawdzięczają swoją nazwę. Roślina ta jesienią zmienia swoją barwę najpierw na żółtą, a następnie na czerwoną. Przemianę tę można obserwować we wrześniu i październiku. Dzięki temu góry porośnięte sit skuciną stają się czerwone. Z kolei Wierchy to określenie kopulastych, łagodnych wierzchołków gór.
Kolejną zaletą jesiennych wędrówek jest niewielka ilość innych turystów na szlakach. Ma to znaczenie nie tylko z powodu łatwiejszego kontaktu z naturą bez otaczających ze wszystkich stron ludzi, ale również ze względu na brak problemu z dostępnością noclegów pod Tatrami, miejsc w schroniskach czy stolików w restauracjach.
Czerwone Wierchy składają się z czterech szczytów: Kondrackiej Kopy, Małołączniaka, Krzesanicy i Ciemniaka. Istnieje kilka szlaków, którymi można się do nich dostać. Nie są one trudne, jednak ich przejście zajmuje sporo czasu. Pierwszą trasą jest szlak z Kir. Ma on 6,4 km. W pierwszej kolejności zdobywa się Ciemniak. Druga trasa na Czerwone Wierchy prowadzi z Kuźnic. W jej przypadku najpierw zdobywa się Kopę Kondracką. Trzecia trasa prowadzi z Kasprowego Wierchu, na który można wjechać kolejką.
Wychodząc w góry jesienią, należy pamiętać o tym, że pogoda o tej porze roku bywa zmienna i nawet jeśli rano dzień jest słoneczny, niekoniecznie musi tak być w później.
Poza tym dzień jesienią jest znacznie krótszy niż latem, więc najlepiej rozpocząć wędrówkę niedługo po wschodzie słońca.